Het Philips Stadion. Man, wat was het gaaf om als klein mannetje daar voor het eerst de grote jongens aan het werk te zien. Ik vond het zo leuk toen ik hoorde dat ik hier voor het eerst een wedstrijd mocht gaan kijken. Ik was door vriendjes meegevraagd voor de wedstrijd van zaterdag. Hun hadden een seizoenskaart, ik helaas niet. Ik had me de hele week zitten verheugen om naar die wedstrijd te gaan. Een uur of wat voor de wedstrijd waren we op weg naar het Philips Stadion, eenmaal de auto geparkeerd liepen we erheen. Ik had nog nooit zoveel PSV supporters bij elkaar gezien, natuurlijk had ik ook mezelf uitgedost in het shirt van mijn cluppie. Vanaf het moment dat je bij de poort van het stadion binnenkomt en dat je klaar zit op je stoeltje tot de wedstrijd begint was al magisch. Al die juichende mensen, de hele ambiance, het is een gevoel wat je écht moet meemaken. Wat een verschil met de televisie, dit was vele malen leuker! De wedstrijd was inmiddels in volle gang, PSV maakte het eerste doelpunt van de avond. Iedereen ging los en begon te schreeuwen en te juichen, kippenvel kreeg ik er van. PSV won de wedstrijd uiteindelijk en ik ging met een voldaan gevoel naar huis. Die eerste keer zal ik niet snel meer vergeten...